ارتودنسی دندان نوعی درمان دندان پزشکی است که دندان ها را صاف و مرتب می‌کند و چینش دندان ها را اصلاح می کند، همچنین مشکلات بایت یعنی نامناسب بودن سطح تماس دندان های بالا و پایین با یکدیگر را بهبود می بخشد.

در درمان ارتودنسی دندان از وسیله ارتودنسی که معمولا در داخل دهان قرار می گیرد استفاده می شود تا دندان ها یا فک ها در موقعیت مورد نظر قرار بگیرند. یکی از رایج ترین وسیله های ارتودنسی که بسیاری از ما با آن آشنا هستیم براکت یا همان سیم گرفتن دندان ها است که در آن به هر دندان قطعه فلزی کوچکی چسبانده می شود و یک سیم فلزی به آن ها وصل می شود و به اصطلاح دندان‌ها سیم کشی می شوند. اما این براکت که به آن براکت فلزی می‌گوییم تنها یکی از انواع گوناگون وسیله های ارتودنسی است.

1. ارتودنسی معمولی یا ثابت

در روش ارتودنسی ثابت از براکت معمولی که همان براکت فلزی است استفاده می شود که متشکل از نگین های براکت به تعداد دندان ها، سیم ارتودنسی، حلقه فلزی، حلقه کشی یا سیمی لیگاچور (در سیستم خود لیگاچور دیمون نیازی به لیگاچور نیست) و گاهی اوقات حلقه های کشی الاستیک است. به هر دندان یک نگین براکت چسبانده می شود. سپس سیم ارتودنسی به نگین های براکت وصل می شود و به این ترتیب از سطح جلوی همه دندان ها عبور می کند. این کار هم برای دندان های بالایی و هم برای دندان های پایینی انجام می شود.

2.ارتودنسی الاینر شفاف

درمان ارتودنسی با این پلاک پلاستیکی بیرنگ اندکی متفاوت است چرا که در آن خبری از نگین های براکت و سیم ارتودنسی نیست. الاینر یک پلاک کامل است که دندان‌ها را در بر می‌گیرد و به آنها نیرو وارد می‌کند تا دندان ها را به جایگاه خاصی برساند. هر دو هفته یک بار باید این الاینر را با الاینر جدیدی عوض کنید.